Groot nieuws…. mijn huisje op wielen is verkocht!!
Ik ben nog vaak in België om te werken als ceremoniespreker, inspirator en (intuïtieve) verhalenverteller. Je kan me blijven volgen via social media of deze website.

Waarom heb ik het huisje verkocht? Er zijn verschillende redenen.
Ik voelde het voorbije jaar een grote uitnodiging om een diepe veiligheid te vinden in mezelf en niet in externe dingen. Ik voelde dat het niet mijn taak was om mijn veiligheid te zoeken in een huis, werk, relaties of wat dan ook.*
Ik merkte op dat ik veel minder creatief was wanneer ik een zekerheid had (huis, …) De inspiratie, ideeën kwamen allemaal on the road: in Griekenland, Spanje en Frankrijk.
Een andere reden, was het financiële aspect. Ik wil het komende jaar ruimte maken omdat ik mij nog meer wil verdiepen in meditatie, lichaamswerk en overgave aan het moment. Dat zijn echt de fundamenten van het intuïtief verhalen vertellen. En met dat intuïtieve doe ik verder, daar ligt mijn hart.
En de laatste reden: ik wil meer reizen en vertoeven in Zuid-Europa.

Ik heb het voorbije jaar heel vaak een conflict gevoeld. Hoeveel zekerheid heb ik nodig? Waar ligt het evenwicht? En de vraag: ben ik nu aan het vluchten van mezelf of is dit écht wat ik moet doen? Misschien wil ik gewoon niet volwassen worden?
De donkerste avond was de avond in Bugarach, in Frankrijk. Ik stond er met mijn busje op een verlaten parking. Niet echt slim, denk je misschien, maar ik voelde dat ik daar echt moest zijn.
Toch vroeg ik me af: Wat doe ik hier? Waarom moet ik dit nu per se allemaal alleen willen doen? Waarom leid ik geen gewoon leven zoals iedereen?
Mijn vragen werden abrupt onderbroken toen ik een heel heldere, duidelijke stem hoorde praten in mezelf:
‘Jij bent precies waar je moet zijn. Je moet de veiligheid niet zoeken in een huis of een werk, maar in jezelf. Soms is het leven echt niet leuk, maar ook daarin kan je rusten. Het is jouw taak om te rusten in de golven van het leven en dat door te geven aan anderen.’
Dat was een kantelpunt voor mij. Toen wist ik: het is mijn oefening om mij overal thuis te voelen. Om élke golf te aanvaarden en er iets moois van te maken, hoe onaangenaam ook.
Met woorden, theater en teksten.

Het is mijn taak om in te gaan op uitnodigingen in het moment, of ik nu in Griekenland, Frankrijk of Spanje ben. Waar ik ben, dààr ligt mijn werk. En die uitnodigingen komen als vanzelf naar me toe (En wanneer ik alles volplan, dan zie ik ze niet)
In Griekenland was er bijvoorbeeld de uitnodiging van de Israëlische vrouw die veel verdriet had omdat haar zoon in het leger moest vechten. Ik voelde dat ik haar een passend, troostend verhaal mocht vertellen, dat ze er nood aan had.
In Griekenland zag ik stromen vluchtelingen, ook bij hen voelde ik de uitnodiging om een tijdelijk rustpunt te bieden. Op die uitnodiging ben ik niet ingegaan, het leek me nog te groots.
In Spanje kwam ik een jongen tegen die heel ziek was. Aan hem heb ik een verhaal verteld, hij fleurde op.
In Frankrijk stopte ik ongepland in Carcassonne, daar heb ik toffe mensen leren kennen en er ontstond een hele voorstelling.

Ingaan op uitnodigingen van het moment: misschien is het wel een rebelse daad in een wereld waar alles volgepland is met protocollen en procedures. Laten we wat meer NU leven.

Wat komt? Ik zie wel. Binnen twee weken ga ik terug naar Griekenland. Daar verdiep ik me in meditatie, ondernemen en het herkennen + ingaan op uitnodigingen. Tussen november en april ben ik in België voor het begeleiden van ceremonies en vertelavonden- je kan me boeken! Tussendoor ga ik af en toe een week naar Frankrijk.

Ann X

*Ik heb het geluk dat ik in België verschillende terugkomplekjes heb. Wanneer ik hier ben, hoef ik me dus geen zorgen te maken over een dak boven mijn hoofd. Ik weet dat ik altijd ergens terechtkan. Als ik me zorgen zou maken over een huis, dan zou dit een heel stressvol leven zijn.