Hallo!

Ik ben Ann, een 34-jarige vrouw. Van opleiding ben ik verpleegkundige.
Na een hele lange weg, besloot ik om mijn eigen onderneming in de wereld te zetten.

Als kind snapte ik niets van deze wereld. Ik had het gevoel dat ik me anders moest voordoen, dat ik mezelf moest verbergen om niet door de mand te vallen.
Ik vond school verschrikkelijk, behalve filosofie, opstellen schrijven en het bevrijdende geluid van de schoolbel.
Ik had heel veel kwaaltjes: een enorme vermoeidheid, maagdarmklachten, onverklaarbare huidklachten, nachtelijke paniekaanvallen. Op mijn twaalfde, kreeg ik een depressie die heel lang heeft aangesleept. Ik was ook heel bang om te praten en zweeg soms dagen aan een stuk.
Toen ik in 2011 alleen ging wonen, merkte ik dat ik al die tijd had rondgelopen hebben met verschillende voedselintoleranties, waardoor mijn lichaam fel verzwakt was.
(Blijkt héél vaak voor te komen bij mensen met een gevoelig zenuwstelsel! )

In 2009 studeerde ik af als verpleegkundige.
Als verpleegkundige ben ik zeker tien keer van job veranderd, toen iemand me aanraadde om me te laten testen op ADD.
Ik kreeg de diagnose AD(H)D en er werd me aangeraden om een intelligentietest te doen. Er was ook een vermoeden van ASS.
Op deze laatste twee heb ik me bewust niet laten testen. Heel veel diagnoses lopen in elkaar over.

Hoe dan ook: ik had nog steeds weinig handvaten om mijn unieke zelf in de wereld te zetten.
De hulpverlening is gebaseerd op het idee dat neurodivergente mensen in een neurotypische structuur moeten meedraaien. Ik geloof niet (meer) in inclusie. Iedereen is anders en die eigenheid mogen we radicaal eren.
Verschillende hulpverleners vroegen me : ‘en die job, is dat niets voor jou? En die job?’
En wanneer ik zei dat het niets voor mij was, vroegen ze hoofdschuddend: ‘Maar wat dan wel, Ann?’
‘Ik wel zelf mijn job maken. Ik wil schrijven en vertellen,’ zei ik.
‘Maar je kan daar niet van leven!’ antwoordden ze.
Ik ben blij dat ik koppig heb doorgezet want lieve mensen, DIT is de juiste vraag:
Hoe kan ik mijn EIGEN wereld creëren, rekening houdende met mijn talenten en beperkingen?

Het vraagt veel moed om deze vraag te onderzoeken en uiteraard zijn er uitdagingen. Ja, we hebben geld nodig om eten te kopen.
Het is onze taak om die uitdagingen om te buigen naar mogelijkheden, om onze verbeeldingskracht aan te spreken, om de juiste vorm te zoeken.
De mogelijkheden zijn eindeloos….

Ik haal mijn inkomsten niet uit geschreven boeken, maar uit de zelfgeschreven verhalen die ik breng in de elfenbus. Ik ben ceremoniespreker en spreek op scholen.
Dus ja, dat is wat ik doe: schrijven en vertellen!

”Ongelofelijk,’ schreef ik onlangs in mijn dagboek, ‘als ik dit kan, dan kan iedereen het…En dit, dit voelt nog maar als het begin, ik heb nog zoveel te leren, er staat nog zoveel te gebeuren…’